“A Quiet Place” เป็นภาพยนตร์สยองขวัญที่นำเสนอแนวคิดใหม่และเข้าใจเรื่องราวในแง่ของเงียบสงัดที่เกี่ยวข้องกับการเอาชีวิตรอดในโลกที่รบกวนด้วยสิ่งแวดล้อมและอันตรายไม่รู้ตัว นำมาจากการกลายเป็นเรื่องของครอบครัวที่ต้องใช้การสื่อสารแบบเงียบๆ เพื่อไม่ให้สร้างเสียงที่อาจดึงดูดมังกรนรกที่จะตามมาฆ่าตาม

เรื่องราวเกี่ยวกับครอบครัว อบรม (Lee) และอีวลิน (Evelyn) ที่ต้องคอยปกป้องลูกหลานของพวกเขาจากมังกรนรกที่มาจากเสียง สูงร้องหรือสัมผัสอันรุนแรง เมื่อตระหนักถึงการเลือกในการรอดชีวิตและรักของพวกเขา พวกเขาต้องอาศัยพื้นที่ที่ทันสมัยและความเป็นไปได้ในการหาความเจริญเติบโตของลูกหลาน

การกำกับของจอน คราซินสกี (John Krasinski) ที่กลายเป็นผลงานที่น่าทึ่ง ได้สร้างความตื่นเต้นและตึงเครียดอย่างต่อเนื่อง โดยใช้การสร้างความเงียบสงัดเป็นส่วนหนึ่งของเนื้อเรื่อง นอกจากนี้ เขายังเลือกใช้ภาพและมุมมองที่เก่งในการสร้างความตึงเครียดและความกลัวให้กับผู้ชม

แบบที่มีน้อยนิดนิดเดียวที่เรื่อง “A Quiet Place” อาจถูกพิจารณาว่าเป็นข้อเสียคือ ปริศนาของมังกรนรกที่ไม่ได้ถูกชี้แจงอย่างชัดเจน เมื่อเทียบกับภาพยนตร์ที่มีความเน้นที่นำเสนอตัวละครและบทสนทนา

ถ้าเคยมีภาพยนตร์เรื่องใดที่ทำให้ฉันต้องเขย่งเท้าไปบนพรมที่มีเปลือกไข่ติดอยู่โดยที่เอาแต่พูดพึมพำด้วยความวิตกกังวลอยู่เงียบๆ มันคือหนังระทึกขวัญแนวไซไฟสุดหฤโหด เขียนบทโดยผู้เชี่ยวชาญด้านสยองขวัญ สก็อตต์ เบคและไบรอัน วูดส์ และกำกับโดยจอห์น คราซินสกี้ ผู้พัฒนาบทภาพยนตร์ กับพวกเขาและแสดงร่วมกับเอมิลี่ บลันท์ ตั้งอยู่ในดินแดนรกร้างหลังวันสิ้นโลก แต่นี่ไม่ใช่ละครสำหรับผู้ใหญ่ แต่เป็นละครสำหรับผู้ใหญ่ที่แก่ก่อนวัยอันควร โลกที่ความไร้เดียงสา วัยเด็ก และความสุขถูกพัดพาไปจากพื้นโลก

มีหายนะทางนิเวศวิทยาหรือการบุกรุกเกิดขึ้น และตอนนี้มนุษยชาติทั้งหมด หรือไม่ว่าอย่างไรก็ตาม ทุกคนในส่วนที่ไม่แน่นอนของสหรัฐอเมริกา ต่างใช้ชีวิตด้วยความหวาดกลัวต่อนักล่าสัตว์เลื้อยคลานขนาดยักษ์ที่สะกดรอยตามแผ่นดิน พวกเขาตาบอดแต่มีการได้ยินขั้นสูง ดังนั้น ตราบใดที่คุณสามารถเงียบได้ตลอดเวลา ในสถานะที่มีการแจ้งเตือนตลอด 24 ชั่วโมงทุกวัน คุณก็ไม่เป็นไร แต่การส่งเสียงเพียงเล็กน้อยก็ดึงพวกเขาออกมา ทำทุกอย่างยกเว้นการสูดอากาศ เหมือนกับการผสมผสานที่น่ากลัวของ Alien ของ Ridley Scott, T rex ของ Steven Spielberg และ Child Catcher ของ Robert Helpmann ใน Chitty Chitty Bang Bang

คราซินสกี้และบลันท์รับบทเป็นลีและเอเวลิน คู่รักที่ตอนนี้เป็นเจ้าของที่ดินขนาดเล็กเพื่อเอาชีวิตรอดแบบ Trappist ที่มีประสิทธิภาพในชนบท ในขณะเดียวกันก็บุกเข้าไปในเมืองที่ถูกทำลายล้างเป็นประจำเพื่อหาเสบียง เราได้รับฉากที่มีเกียรติในซุปเปอร์มาร์เก็ตที่พังทลายและเห็นสิ่งของแปลก ๆ ที่คุณสามารถหยิบไปใช้ได้หากต้องการ แต่ใครจะสนใจว่าตอนนี้กฎหมายและระเบียบของผู้บริโภคได้พังทลายลงอย่างสิ้นเชิง? ลูกคนหนึ่งของพวกเขาต้องการเอาโมเดลของเล่นของกระสวยอวกาศชาเลนเจอร์ (โหยหาอย่างฉุนเฉียวอยากได้จรวดที่จะพาพวกเขาทั้งหมดไปจากดาวเคราะห์ที่ถูกทำลายนี้) แต่ลีก็จับเขาด้วยดาบปลายปืนที่จ้องมองอย่างไม่พอใจ พร้อมกับคว้าระเบิดเสียงที่ยังไม่ระเบิดนี้และ ถอดแบตเตอรี่ออกอย่างเงียบ ๆ สิ่งนั้นอันตรายเกินไป

ลูกชายของพวกเขา มาร์คัส (โนอาห์ จูป) และลูกสาว รีแกน (มิลลิเซนต์ ซิมมอนด์ส) ได้รับการฝึกฝนมาอย่างดีในเรื่องระเบียบวินัยใหม่ที่ไร้เสียงและไร้คำพูด และประเด็นก็คือเรแกนมีความบกพร่องทางการได้ยิน ดังนั้นทั้งครอบครัวจึงต้องเรียนภาษามือเพื่อ สื่อสาร. Lee ถึงกับถอดหัวแร้งออกและปรับแต่งเครื่องช่วยฟังใหม่ให้เธอ ความพิการของ Regan ที่ทำให้ครอบครัวสามารถรับมือได้ – การเล่าเรื่องที่สง่างามจาก Beck and Woods แต่ในขณะที่เรื่องราวดำเนินต่อไป มีความท้าทายใหม่ เอเวลินกำลังตั้งครรภ์ และตอนนี้พวกผู้ใหญ่ต้องสงสัยว่าเธอจะมีลูกได้อย่างไรโดยไม่ต้องใช้ยาชาสมัยใหม่และไม่ส่งเสียง โลกแห่งความสยดสยองกำลังจะมาถึง

สถานที่เงียบสงบช่วยให้คุณกังวลกับความคิดแปลก ๆ อาจเป็นไปได้ไหมที่จะใช้ชีวิตอย่างปลอดภัยและเป็นปกติในสถานการณ์นี้ หากคุณสามารถฝึกฝนจิตใจตัวเองหรือพัฒนาตัวเองไปหลายชั่วอายุคนโดยปราศจากเสียง นี่อาจเป็นโหมดการดำรงอยู่ตามธรรมชาติที่ใช้การได้หรือไม่? คุณสามารถทำให้ความกลัวอยู่ในตัวและนิ่งเงียบเพื่อหลีกเลี่ยงผู้ล่าในแบบที่คุณจะเปลี่ยนนิสัยของคุณตามธรรมชาติในบางพื้นที่เพื่อหลีกเลี่ยงหมีหรืองูได้หรือไม่?

ครอบครัวของ Lee และ Evelyn มีนิสัยที่จะจับมือกันก่อนที่จะรับประทานอาหาร บางทีนี่อาจเป็นสิ่งที่พวกเขาเคยทำก่อนที่จะกล่าวพระคุณ หรือบางทีพวกเขาอาจจะเริ่มทำตอนนี้ ในความเป็นจริง มีบางสถานการณ์ที่พวกเขาได้รับอนุญาตให้ส่งเสียงในระดับปานกลาง และพวกเขาได้ทำสงครามกับสถานการณ์บางอย่าง ซึ่งการผลิตเสียงอาจช่วยให้พวกเขาเผชิญหน้าอย่างเต็มที่กับสัตว์ร้าย

แต่ประเด็นก็คือการระงับเสียงทำให้พวกเขาโหยหามัน ไม่ใช่แค่การแสดงออกของมนุษย์ แต่เป็นการเห่าหอนอย่างมีเหตุผลด้วยความโกรธ สยองขวัญ หรือสิ้นหวังกับสิ่งที่เกิดขึ้น หนังแสดงให้เห็นว่าการฆ่าตัวตายด้วยเสียงกรีดร้องนั้นเป็นไปได้แบบปลายเปิด

ด้วยความเรียบง่ายและหนักแน่น นี่คือภาพยนตร์ที่ให้ความรู้สึกราวกับว่ามันถูกสร้างขึ้นเมื่อหลายสิบปีก่อนในยุคคลาสสิกของ Planet of the Apes หรือ The Omega Man เป็นหนังระทึกขวัญแบบย้อนสู่พื้นฐานที่ไม่ขึ้นอยู่กับลักษณะของสิ่งมีชีวิตเหล่านี้มากเกินไป Krasinski จัดการกับปัญหานี้อย่างชาญฉลาดด้วยการทำให้พวกมันเห็นแค่เพียงเล็กน้อยในตอนแรก แต่จากนั้นโดยไม่ได้ให้รายละเอียดที่ชัดเจนกว่านี้ว่าพวกมันมีหน้าตาเป็นอย่างไร เราจึงเปลี่ยนมาเป็นภาพโคลสอัพของหูลูกคลื่นที่น่ากลัวของสัตว์ร้ายตัวนี้อย่างใกล้ชิดจนเกินเหตุ ปากที่ไวต่อซาตาน

“สถานที่เงียบสงบ” ของ John Krasinski เป็นเครื่องทำลายประสาท เป็นภาพยนตร์ที่ออกแบบมาเพื่อให้คุณมีส่วนร่วมอย่างแข็งขันในเกมแห่งความตึงเครียด ไม่ใช่แค่ผู้สังเกตการณ์เฉยๆ ในความสยองขวัญที่เปิดเผย ภาพยนตร์สยองขวัญที่ยอดเยี่ยมส่วนใหญ่เป็นเช่นนั้นเพราะเราลงทุนอย่างแข็งขันในชะตากรรมของตัวละครและมีส่วนร่วมในการออกกำลังกายในโรงภาพยนตร์ที่แสดงออกมาต่อหน้าเรา เป็นหนังที่ตื่นเต้นเร้าใจ—เป็นหนังประเภทที่เร่งอัตราการเต้นของหัวใจและเล่นกับความคาดหวังของผู้ชม โดยไม่เคยปฏิบัติต่อพวกเขาเหมือนคนงี่เง่า มันเป็นหนังสยองขวัญที่ดีจริงๆ

ด้วยสคริปต์ของเขาที่เขียนร่วมกันโดย Bryan Woods และ Scott Beck ทำให้ Krasinski ไม่เสียเวลา เราเห็นครอบครัวหนึ่ง คราซินสกี้รับบทเป็นพ่อที่ไม่เปิดเผยชื่อ เอมิลี่ บลันท์ ภรรยาในชีวิตจริงของเขารับบทเป็นแม่ และโนอาห์ จูป (“Suburbicon”), มิลลิเซนต์ ซิมมอนด์ส (“Wonderstruck”) และเคด วูดเวิร์ดรับบทเป็นลูกทั้งสามของพวกเขา เด็กหญิงคนโตเป็นคนหูหนวก การ์ดไตเติ้ลระบุว่าเป็น “วันที่ 89” และบอกได้เลยว่าเราอยู่ในโลกหลังหายนะไม่นานมานี้ ครอบครัวค่อยๆ เขย่งเท้าเดินไปรอบ ๆ ร้านค้าในเมืองเล็ก ๆ โดยนำเสบียงที่เหลืออยู่บางส่วนและยาตามใบสั่งแพทย์ไปให้เด็กชายคนโตซึ่งดูเหมือนเขาจะเป็นไข้หวัด พวกเขาสื่อสารด้วยภาษามือและระวังอย่างเหลือเชื่อที่จะไม่ส่งเสียง แต่เด็กชายคนสุดท้องวาดรูปจรวดบนพื้น สิ่งที่เขาเซ็นจะพรากพวกเขาทั้งหมดไป

เราทราบโดยเร็วว่าเสียงในโลกนี้เป็นภัย และอันตรายก็ทวีความรุนแรงขึ้นตามลำดับเมื่อลูกคนสุดท้องพบของเล่นที่ส่งเสียงดังและ … สิ่งต่าง ๆ ไม่จบลงด้วยดี เรื่องราวส่วนใหญ่ของ “A Quiet Place” เกิดขึ้นในอีกหนึ่งปีต่อมา ในขณะที่ครอบครัวยังคงโศกเศร้าและแม่ตั้งครรภ์ได้ประมาณ 38 สัปดาห์ การเตรียมพร้อมสำหรับการมาถึงของทารกแรกเกิดในโลกที่ปราศจากเสียงรบกวนนั้นเป็นเรื่องยาก และผู้เป็นพ่อยังคงอ่านบทความในหนังสือพิมพ์และงานวิจัยอย่างต่อเนื่อง โดยมองหาวิธีหยุดสิ่งมีชีวิตที่ฆ่าด้วยเสียงที่เบาที่สุด

ศัตรูตัวฉกาจที่สามารถตรวจจับเหยื่อได้ด้วยหูเป็นส่วนหนึ่งของภาพยนตร์ยอดเยี่ยมมาหลายปีแล้ว ตั้งแต่ซีโนมอร์ฟออกล่าลูกเรือของนอสโตรโมใน “Alien” ไปจนถึงไดโนเสาร์ใน “Jurassic Park” และคราซินสกี้ก็รู้จักสายเลือดนั้น เขาฉลาดอย่างเหลือเชื่อเกี่ยวกับวิธีที่นำผู้ชมเข้าสู่เกมโสตประสาทนี้ เขามักจะสร้างสิ่งที่เรียกว่า เขาจะแสดงปืนลูกซองหรือตะปูที่พื้นหรือนาฬิกาจับเวลาให้เราเห็นในความเงียบ—และเรารู้ดีว่าเสียงเหล่านั้นน่าจะเป็นเสียงอะไร ไม่ต้องกังวล Krasinski ไม่โอเวอร์เพลย์เลย ไม่มีห้องที่มีกระดิ่งลมหรือกระจกแตก เป็นเครื่องมือเล่าเรื่องที่ละเอียดอ่อนและชาญฉลาดในการสร้างความตึงเครียดเมื่อผู้กำกับและผู้เขียนบทร่วมไม่ได้รับอนุญาตให้ใช้บทสนทนาในการทำเช่นนั้น และดึงเราเข้าสู่โลกนี้ในแบบที่คาดไม่ถึงและสนุกสนานอย่างเหลือเชื่อ

นอกจากนี้ยังช่วยให้ Krasinski แสดงความรู้สึกขององค์ประกอบและการเล่าเรื่องทางเศรษฐกิจที่เขาไม่เคยมีมาก่อนในภาพยนตร์เรื่องอื่นๆ “A Quiet Place” เป็นภาพยนตร์ที่ไม่ไร้สาระและไร้เดียงสา เป็นประเภทที่ดีที่สุดเมื่อพูดถึงเรื่องระทึกขวัญ รู้สึกเหมือนว่าทุกช็อตได้รับการพิจารณาอย่างรอบคอบอย่างไม่น่าเชื่อในขณะที่ภาพยนตร์เรื่องนี้เดินเหมือนนาฬิการะเบิด สร้างสมดุลระหว่างความกลัวกับฉากที่สร้างเดิมพันทางอารมณ์และโลกของตัวละครเหล่านี้ ภาพยนตร์เรื่องนี้ให้ความรู้สึกที่สวยงามของภูมิประเทศ เกือบทั้งหมดเกิดขึ้นในฟาร์มที่ Krasinski และทีมเทคนิคของเขาออกแบบในลักษณะที่ทำให้เรารู้สึกเหมือนรู้จัก นี่ไม่ใช่หนึ่งในภาพยนตร์เหล่านั้นที่ผิดพลาดจากงานกล้องที่สั่นไหวเนื่องจากการเล่าเรื่องสยองขวัญ มีภาษาภาพที่ละเอียดอ่อนซึ่งเล่นได้อย่างงดงามด้วยมุมมองและธรรมชาติอันน่าสะพรึงกลัวของโลกที่เราไม่สามารถตะโกนเตือน/หาผู้คนได้ หรือในกรณีของลูกสาวที่หูหนวกก็ได้ยินสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้น

ในหมายเหตุนั้น ยังมีข้อความที่หนักแน่นและเป็นประโยชน์ซึ่งเป็นแก่นของ “สถานที่เงียบสงบ” โดยไม่ทำลายสิ่งใดๆ เป็นภาพยนตร์ที่เกี่ยวกับการเสริมอำนาจมากกว่าการกำบัง และมันเป็นฉากเชื่อมอารมณ์ที่ยกระดับฉากสุดท้าย มันช่วยได้มากที่ Krasinski เชื่อมโยงไปถึงอย่างสมบูรณ์ มันเป็นหนึ่งในช็อตสุดท้ายของความสยองขวัญที่ดีที่สุดในรอบหลายปี และแน่นอนว่ามันมาพร้อมกับสัญญาณที่คุ้นหูซึ่งทำให้ผู้ชมที่นี่เชียร์ SXSW

แทบจะไม่มีบทพูดเลย “A Quiet Place” อาศัยการเล่าเรื่องด้วยภาพเป็นหลัก แต่ฉันยอมรับว่ามันใช้ไม้ค้ำของเชือกของนักแต่งเพลง Marco Beltrami เพื่อทำให้กระโดดกลัวมากเกินไป มันเป็นการคาดเดาทั้งหมด แต่ใคร ๆ ก็แทบจะสัมผัสได้ว่า Michael Bay หัวหน้าของ Platinum Dunes ยืนยันในอุปกรณ์เหล่านั้น และฉันก็อยากเห็นเวอร์ชั่นของ “A Quiet Place” ที่เบาบางกว่าในแง่ของตัวเลือกที่ไม่ต้องสัมผัส เช่น เสียงหลอน และคะแนนที่ร้อนแรง

เราอยู่ในโลกที่มีเสียงดังจนยากจะจินตนาการว่าเสียงที่ได้ยินตลอดเวลานั้นถูกพรากไป เราใช้เสียงเพื่อแสดงออกซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของตัวตนของเรา และ “A A Quiet Place” ทำให้ส่วนหนึ่งของสภาพมนุษย์เป็นอาวุธในลักษณะที่เป็นหนี้ให้กับภาพยนตร์อย่าง “Alien” แต่ยังสร้างแผนภูมิกลุ่มใหม่ของตัวเองด้วยยกเลิก ภาพยนตร์สยองขวัญที่ยอดเยี่ยมหลายเรื่องเกี่ยวกับผู้คนที่ต้องปรับตัวเพื่อความอยู่รอด พวกเขาต้องท้าทายความไม่มั่นคงหรืออคติของตัวเองเพื่อผ่านคืนนี้ไปให้ได้ ในแง่นั้น หนังสยองขวัญที่ยอดเยี่ยมมักจะเกี่ยวกับการเสริมอำนาจ กำจัดสิ่งที่บางคนอาจมองว่าอ่อนแอออกไป “สถานที่เงียบสงบ” ทำลายความประหม่า แต่ทำในลักษณะที่ให้ความรู้สึกคุ้มค่า คุณไม่เพียงแค่เดินออกไปเพื่อสัมผัสกับเครื่องเล่นสุดหวาดเสียว แต่คุณเดินออกไปบนที่สูง ความสูงแบบที่มาจากหนังสยองขวัญที่ดีที่สุดเท่านั้น

นอกจากนี้ การแสดงของเครือข่ายอาชญากรรมในที่ส่วนใหญ่ก็มีประสิทธิภาพและนำเสนอบทบาทของพวกเขาอย่างน่าพึงพอใจ คอร์ตนีย์และเมลิซานด์เดีย แซมวิค (Millicent Simmonds) เล่นบทเด็กหญิงที่เป็นโสดและมีความพิเศษ และเจอส์ เวสเลอร์ (Jesse Plemons) ที่แสดงให้เห็นถึงความหวาดกลัวและความเจ็บปวดในโลกที่ถูกทำลาย

“A Quiet Place” เป็นภาพยนตร์ที่น่าติดตามสำหรับผู้ที่ชื่นชอบภาพยนตร์สยองขวัญที่นำเสนอแนวคิดที่ไม่เหมือนใคร และผจญภัยในโลกของความเงียบสงัดที่มีความระทมสุดขีดของการรอดชีวิต